Nepalese Kerstgedachte
31 december 2012 - Kathmandu, Nepal
Een 'westerse' Kerst - met rijkelijk versierde bomen, mooie cadeaus en uitgebreide diners - was voor mij dit jaar (letterlijk en figuurlijk) heel ver weg. Desalniettemin was de Kerstgedachte dichtbij...
Zo had ik twee weken geleden even het gevoel in de Kersteditie van 'All You Need is Love' te zijn beland. Onder het mom van een één of andere vage (en dus typisch Nepalese) prijsuitreiking móést ik op mijn 'vrije dag' naar Langtang komen. Eenmaal daar aangekomen werd me vriendelijk (doch dringend) verzocht "even op het dak te gaan kijken". En ja hoor... daar stond Ivor. Compleet met Kerstmuts. Het zal jullie niet verbazen dat ik dat wél was... Of liever gezegd: overdonderd... Alleen Robert ten Brink ontbrak nog. Een mooier Kerstcadeau kon ik me niet wensen.
De week erna ontving ik echter nog meer 'cadeaus'; twee dozen vol knuffels, bijtringen, boekjes, tandenborstels, knutselspullen, washandjes en slabbetjes. Nou ja, 'ontving'... De mensen van de Nepalese TNT hadden nog nooit van 'welwillendheid' of wat voor (Kerst)gedachte dan ook gehoord; na eerst drie dagen naar de pakketten op zoek te zijn geweest ("afgeleverd in Kathmandu...") vonden we ze in een opslagplaats bij het vliegveld. Daar hadden ze alles wat tweedehands was eruit gehaald, want "dat mocht het land niet in". Dat het voor de (arme en gehandicapte) kinderen uit Nepal was? Daar had echt niemand een boodschap aan. Trouwens ook niet aan de lelijke beenwond die Ivor opliep, toen hij tijdens onze speurtocht in een onafgedekte rioolput viel. Met het bloed letterlijk in zijn schoenen werd hij ijskoud weggestuurd, met de mededeling dat hij 'de volgende dag maar terug moest komen'. De dag erop bleek echter dat ik ook nog 'even' 15.000 roepies (150 euro) moest betalen... En dat terwijl mijn nicht Sylvia er toch echt (dik) voor betaald had om mijn Kerstpakketten 'thuis' af te laten leveren. Uiteindelijk bleef er na enig onderhandelen - zoals dat hier gaat - €12,50 over... En kregen we (nadat ik eigenhandig een één of andere hoge invoer-baas uit z'n meeting had gehaald) alsnog alle spullen mee.
Een groot deel daarvan ging naar de kinderen van Langtang. Van de knutselspullen maakten we (heel dankbaar) gebruik op school, waar ik inmiddels als 'juf You-Did' door het leven ga. In Nepal gaan de kinderen zes dagen per week naar school, maar vakken als gym of 'het handarbeid-uit-mijn-tijd' kennen ze niet. Dus wilde ik graag iets creatiefs met ze doen, in de stijl van (uiteraard) Kerst. Met behulp van 'meester Ivour' (Ivon, Yver of een willekeurige variant daarop ;-)) maakten de kinderen prachtige Kerstkaarten, voor hun vaders, moeders, vriendjes... en voor de juf. Want hoewel dát dan weer niet de bedoeling was, kregen zowel Ivor als ik tientallen rijkelijk versierde kaarten met gelukwensen en bedankjes.
Na beiden geveld te zijn door een flinke voedselvergiftiging - waarbij ik dacht nooit meer aan énig (Kerst)diner te zitten - zetten we de feestelijkheden voort in Mitrata, en gaven we de kinderen hun 'Kerstcadeautjes': stoere broeken, leuke gekleurde vesten, warme sokken en mutsjes. Het was een klein feestje, zowel voor hen als voor ons... Dank u, oh Kerstmannen (en -vrouwen) van het wandelfonds! ;-)
Overigens is dat bij-elkaar-gewandelde vermogen hier héél veel geld. En hoewel je zou denken "nou, da's dan toch mooi?!", heb ik inmiddels ook ervaren dat het niet zo eenvoudig is om mensen te helpen. Eerder al schreef ik over de corruptie (of onbetrouwbaarheid), als gevolg van de immense (en intense) armoede in dit land. Ook de afgelopen weken heb ik hiervan (helaas) weer genoeg voorbeelden gezien. Bijvoorbeeld als het gaat om de allerarmsten en gehandicapten. Voor hen is er werkelijk níks; ze leven op straat en bedelen daarom veelal rondom tempels of andere heiligdommen. Met behulp van twee Nepalese vrouwen gingen we daarom (toevallig) op Tweede Kerstdag naar een aantal van deze plekken toe, om wat warme sjaals, mutsen en sokken uit te delen. En hoewel het hier niet ongebruikelijk is om op bijzondere dagen (bijvoorbeeld het Nepalese nieuwjaar of je eigen verjaardag) op dat soort plekken iets weg te geven, bleek maar weer hoe moeilijk dat is toen de mensen elkaar bijna te lijf gingen... 'Moeilijk' in de breedste zin des woords overigens, want - ondanks de blije gezichten - was het één van mijn meest verdrietige momenten hier.
Gelukkig was Ivor er nog... en wachtten er bij thuiskomst weer een reeks lieve (Kerst)berichten, mails en reacties. Hierbij wil ik jullie dan ook alvast een hele gezellige jaarwisseling wensen. Maar belangrijker nog; een mooi, gezond en 'rijk' 2013. Rijk met de mensen om je heen.
Liefs, Judith
Dkke kus, pappa en mamma
Ik zat maar te wachten op het verhaal over all you need is love en wat komt er een verhaal met all you need is love ;)
Ben nog steeds erg onder de indruk van de verhalen en de situatie in het land, kan het me helaas niet voorstellen omdat ik dacht dat ik in Thailand al veel van dit soort acties had gezien, dit komt niet eens in de buurt !! Wil je voor 2012 een heel goed uiteinde wensen en een heel goed en vooral gelukkig 2013 !!!!!!!!
Groetjes,
Michel
We zijn erg trots op wat jij (en meester Ivor) daar voor de kinderen betekend hebben! We zullen blij zijn als je volgende week weer thuis bent! We missen je! Heel veel liefs
Geniet nog deze week lieverd, volgende week zit je nu in het vliegtuig of ben je misschien zelfs al thuis....
Dikke knuffel
Een heel gelukkig, gezond en lieve vol 2013 toegewenst! Jammer dat Robert ten Brink er niet was (Hhahahaha) Juut, alle respect voor jouw goede daden en mooie verhalen! Respect en nog veel meer vanuit Laak! Ik kijk uit naar je terug komst!! Tot snel!! Ed
Wat een prachtig verhaal weer en wat gaaf dat Ivor je kwam verrassen. Fijn om delen van jouw avontuur met hem te kunnen delen. Je bent waarschijnlijk al een beetje aan het aftellen daar en het afscheid zal je vast niet meevallen. Je hebt ook zulke mooie dingen gedaan voor de kids! Deze maanden ga je nooit meer vergeten! Geniet nog van de laatste momenten. Liefs en x